🪼 Zinterpretuj Podany Utwór Postaw Tezę Interpretacyjną I Uzasadnij Ją

Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do podanych fragmentów „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego oraz wybranych tekstów kultury. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 wyrazów (formuła 2015); Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij.

Zinterpretuj podany utwór . Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją . Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów Wiesława Szymborska Pisanie Życiorysu Co trzeba? Trzeba napisać podanie, a do podania dołączyć życiorys. Bez względu na długość życia życiorys powinien być krótki. Obowiązuje zwięzłość i selekcja faktów. Zamiana krajobrazów na adresy i chwiejnych wspomnień w nieruchome daty. Z wszystkich miłości starczy ślubna, a z dzieci tylko urodzone. Ważniejsze, kto cię zna, niż kogo znasz. Podróże tylko jeśli zagraniczne. Przynależność do czego, ale nie dlaczego. Odznaczenia bez za co. Pisz tak, jakbyś z sobą nigdy nie rozmawiał i omijał z daleka. Pomiń milczeniem psy, koty i ptaki, pamiątkowe rupiecie, przyjaciół i sny. Raczej cena niż wartość i tytuł niż treść. Raczej już numer butów, niż dokąd on idzie, ten za kogo uchodzisz. Do tego fotografia z odsłoniętym uchem. Liczy się jego kształt, nie to, co słychać. Co słychać? Łomot maszyn, które mielą papier. 1 answer 0 about 8 years ago hej odp w załaczniku! karolcia000 Skilled Odpowiedzi: 59 0 people got help Najnowsze pytania w kategorii Język Polski Jakich wyborów dokonują rządzący w sytuacjach kryzysowych? Rozważ problem i uzasadnij swoje zdanie, odwołując się do fragmentu „Potopu” Henryka Sienkiewicza oraz innych tekstów kultury. Temat 3: Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Utwór: „W środku życia” Tadeusz Różewicz. Temat matury do rozwinięcia Temat 2. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Słyszę czas Tylko w nocy słyszę czas, Pytam dokąd mnie goni Przez tyle świata, tyle miast, Ciągle zmieniam adresy, Gubię zapiski i rękopisy, Nie wiem gdzie mieszkam I nie wiem jak długo, Bo to wszystko tymczasem, Wszystko w międzyczasie, W tym bękarcim słowie, Ale jakże mądrym I jak okrutnym, W międzyczasie od początku, W międzyczasie do końca, I tyle jest mego słowa A poza nim Już prawdziwy czas. Słyszę go w nocy, Patrzę w ciemność i widzę Jak mijam w nawiasie, Od urodzenia do śmierci, Pod każdym adresem, W każdym mieszkaniu, W ogromnym świecie, Śród pogubionych zapisków I trwożnych słów Mego międzyistnienia. Na próżno go pytam, On mnie nie goni, Czeka spokojnie, Nic mi nie powie I jeśli co słyszę To tylko w uszach Pusty szum. Jest to czas, w który nie mogę wkroczyć, Któremu nie mogę się sprzeciwić, Do którego nie należę, A który jest wszystkim. [1969] Kazimierz Wierzyński, Słyszę czas, [w:] tegoż, Poezja i proza, Kraków 1981. Zielona czcionka: teza i nawiązania do niej. Czerwona czcionka: analiza i interpretacja. Niebieska czcionka: budowa wiersza. Realizacja, 610 wyrazów Wiersz „Słyszę czas” Kazimierza Wierzyńskiego jest utworem filozoficzno-refleksyjnym. Ze względu na formę możemy zakwalifikować go do liryki bezpośredniej. Osobą mówiącą w wierszu jest homo viator, który w swojej wędrówce poszukuje sensu istnienia. Wprowadzenie tego toposu jest podstawą do rozważań dotyczących przemijania, krótkości życia człowieka w porównaniu z bezmiarem wieczności. Przesłanie utworu ma uniwersalny charakter związany z niemożnością zrozumienia przez jednostkę, podczas czasu danego jej na ziemi, sensu życia oraz koniecznością akceptacji nieuzyskania odpowiedzi na fundamentalne pytania egzystencjalne. Neologizm artystyczny „międzyistnienie” pokazuje, jak ulotne i krótkie jest życie człowieka, które ogranicza się do czasu „od urodzenia do śmierci”. Bohater „mija w nawiasie” – jego egzystencja jest nieznacząca w kontekście wieczności, jest niczym wtrącenie w zdaniu, którego obecność nie jest konieczna, potrzebna. Lepiej tę kwestię pomaga zrozumieć wiersz „Krótkość żywota” barokowego poety metafizycznego Daniela Naborowskiego. Utwór ten ukazuje człowieka jako efemerydę, której istnienie trwa czwartą część mgnienia. Narodziny są początkiem śmierci. Życie jest niezwykle krótkie – sprowadza się do punktu na osi czasu. Taka wizja, nawiązująca do filozofii baroku, jest również obecna w „Słyszę czas” Wierzyńskiego. „Ja” liryczne wędruje „przez tyle świata, tyle miast”. Wyliczenie rzeczy, które przemijają podczas jego podróży (adresy, zapiski, rękopisy) podkreśla brak przywiązania do kwestii materialnych oraz miejsc. Zdanie złożone współrzędnie, składające się z dwóch zdań oznajmujących: „Nie wiem gdzie mieszkam / I nie wiem jak długo” pokazuje zagubienie osoby mówiącej, która czuje się wyobcowana, nie ma swojego miejsca na ziemi. Jednocześnie nie wie, ile czasu pozostało jej do śmierci. Jej życie ogranicza się do „międzyczasu” – określenia, które wykorzystywane jest w mowie potocznej do nazwania przerw pomiędzy spotkaniami, zadaniami, okresu, w którym można wykonać ważny telefon lub umówić się na kawę. Tutaj „międzyczas” definiuje całą egzystencję. Epitety: „mądry” i „okrutny” odnoszące do niego pokazują, jak trafnie określa on istotę marności istnienia, a także jak smutna jest ta wizja. Stwierdzenie: „I tyle jest mego słowa” dodatkowo uwypukla małość życia jednostki. Z krótkim, ulotnym istnieniem człowieka skontrastowany jest „prawdziwy czas” – wieczność, która rządzi się swoimi prawami. Podmiot liryczny wędrował w przekonaniu, że jest goniony, musi uciekać, by móc odnaleźć odpowiedź na nurtujące pytania egzystencjalne. Podczas konfrontacji z występującym w utworze „czasem”, który możemy utożsamić z pierwiastkiem duchowym, „ja” liryczne uświadamia sobie, że nie otrzyma żadnej odpowiedzi, o czym świadczą stwierdzenia: „Na próżno go pytam , […] nic mi nie powie”. Bohater przez całe życie wędrował, nie znając celu i sensu swojej tułaczki. Próbował znaleźć odpowiedź na pytanie: „dokąd mnie goni?”. Jednak w chwili śmierci, kiedy przestaje uciekać, błąkać się, zdaje sobie sprawę, że nigdy nie będzie mu dane zrozumieć pewnych spraw, które są nie do ogarnięcia umysłem. Człowiek nigdy nie pojmie pewnych prawd. Tak było z Hiobem, który nie znał źródeł swojego niezawinionego cierpienia. Pytał Boga, ale nie otrzymał odpowiedzi. Zrozumiał, że musi zawierzyć Ojcu, gdyż nie zrozumie spraw Boskich. Osoba mówiąca w wierszu podczas spotkania z „czasem”, który „czeka spokojnie”, nie dostanie odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Jedyne, co może usłyszeć to „pusty szum”. Szum jest nakładaniem się wielu dźwięków, jest niezrozumiały – człowiek nie jest w stanie pojąć odpowiedzi. W ostatniej zwrotce ukazana jest bezradność bohatera, który nie jest zdolny do buntu („nie mogę się sprzeciwić”). Odwieczne prawa rządzące światem są niezmienne. Określenie czasu: „jest wszystkim” nawiązuje do romantycznego pojmowania świata, który spajany jest przez przenikający wszystko Absolut. W utworze obecny we wszystkim czas jest nie do ogarnięcia. Człowiek w swojej małości jest znikomy, nie należy do wieczności, czuje się wyobcowany. „Ja” liryczne wie, że w swoim „międzyistnieniu” złożonym z różańca chwil, drobnych spraw, takich jak „pogubione zapiski” nie zdoła pojąć sensu istnienia. „Słyszy czas”, który zna wszystkie odpowiedzi, ale nawet w momencie śmierci nie pojmie ich, zostaną „pustym szumem”. Akceptuje to, godzi się z istnieniem sprowadzonym do „bękarciego słowa” – „międzyczas”. Źródło: CKE Matura 2018 rozprawka interpretacja wiersza Matura 2017 rozprawka interpretacja wiersza Matura 2016 rozprawka interpretacja wiersza

Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją. król-olch; goethe; interpretacja;

W Wierszu Dylana Thomasa pt. ,, Innym niż ty’’ przedstawiona jest zażyłość relacji, która łączyła dwoje ludzi do czasu, gdy kłamstwo stało się przepustką do poznania najskrytszego sekretu przyjaciela. Bohater wiersza przedstawia swoje uczucia:złość, rozgoryczenie, nienawiść, chwilami smutek. Można wnioskować, iż podmiot liryczny traktował swego przyjaciela niezwykle poważnie, był z nim zżyty oraz żywił silne, dobre i piękne uczucie do tego człowieka. Z pewnością ufał przyjacielowi na tyle, by wyjawnić mu swój najskrytszy artykuł aby odblokować treśćW Wierszu Dylana Thomasa pt. ,, Innym niż ty’’ przedstawiona jest zażyłość relacji, która łączyła dwoje ludzi do czasu, gdy kłamstwo stało się przepustką do poznania najskrytszego sekretu przyjaciela. Bohater wiersza przedstawia swoje uczucia:złość, rozgoryczenie, nienawiść, chwilami smutek. Można wnioskować, iż podmiot liryczny traktował swego przyjaciela niezwykle poważnie, był z nim zżyty oraz żywił silne, dobre i piękne uczucie do tego człowieka. Z pewnością ufał przyjacielowi na tyle, by wyjawnić mu swój najskrytszy sekret. W wierszu czytamy, iż bohater nie spodziewał się tego po najbliższej mu osobie. Osoba mówiąca w wierszu była zaślepiona i tak wpatrzona oraz ufna, że był to dla niej ogromny szok. Przeczytamy na samym początku utworu, że bohater nazwał byłego przyjaciela wrogim. Wiersz jest formą listu do wówczas najbliższej osobie jego serca, gdyż zwraca się bezpośrednio do winowajcy i mówi o swoich uczuciach przed i po kłamstwie, które otworzyło oczy podmiotowi lirycznemu. Był to dla niego ‘cios’ bowiem bohater odczuwa chęć zemsty na wrogim przyjacielu. Z pewnością nie potrafi pogodzić się z rzeczywistością i tzw. ,,twardym lądowaniem’’ po wspaniałym życiu, które wiódł z byłym przyjacielem. Będąc w relacjach z ludźmi, zawsze jesteśmy narażeni na ciosy, zdrady od innej osoby. Chyba w życiu każdego z nas jest to nieuniknione. Znaleźć przyjaciela nie jest łatwo, prawdziwego przyjaciela na zawsze jeszcze trudniej, ale myślę iż mimo nieudanych prób, nie powinniśmy rezygnować, gdyż możemy stracić szansę na coś pięknego, czego nie kupimy za żadne pieniądze, czyli prawdziwą ,szczerą, głęboką przyjaźń. Zinterpretuj podany utwór. Postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Podane tu odpowiedzi są wyłącznie przykładową, a nie jedyną poprawną realizacją zadań. W zadaniu jest oceniana umiejętność odbioru, analizy i interpretacji utworu literackiego oraz tworzenia wypowiedzi pisemnej. Tu leży mapa co się zmienia po każdej wojnie już nie taka sama tam znaczki pocztowe znowu trochę inne klej niby farba rozpuszczona w wodzie teczka o którą pies potrącił nosem pióro wieczne jak kłamstwo bo wcale nie wieczne przyszły długopisy i już się nie przyda książka pamiętnik damy chyba dawno temu mówią że tylko trzy razy jej nie było w domu w dniu ślubu w dniu chrztu dziecka i swego pogrzebu kalendarz jak nieszczęście, potwór - liczy milcząc tylko serce odmierza czas w odwrotną stronę w szufladzie stary pieniądz co wyszedł z obiegu z Piłsudskim ciekawostka maleńka liryka tak czysta że się za nią Już nic nie kupuje a te fotografie to moi umarli bez których przecież niepodobna istnieć szlachetni

Tłumaczyli to wszystko, działaniem Bogów, jeżeli Bogowie byli na nich źli za ich czyny to zsyłali na nich klęski w postaci, np susz, czy wręcz przeciwnie huraga…

Na podstawowej pisemnej maturze z języka polskiego uczeń stoi przed wyborem tematu wypracowania. Wybiera spośród dwóch tematów. Jednym z nich jest temat rozprawkowy (rozprawka to zdecydowanie częściej wybierana forma), drugim – interpretacyjny (interpretacja wiersza to zdecydowanie rzadziej wybierana forma). Stworzenie interpretacji wiersza jest powszechnie uznawane za trudniejsze zadanie niż napisanie rozprawki. Nierzadko szkolni nauczyciele odradzają swoim uczniom wybieranie tej trudnej formy. W szkołach na lekcjach języka polskiego poświęca się niewiele czasu na ćwiczenie interpretacji poezji. Ostateczny wybór należy jednak do ucznia. Ci maturzyści, którzy nie są przekonani, że na egzaminie zdecydują się na pisanie rozprawki, powinni zapoznać się z tematami wypracowań do interpretacji wiersza, jakie pojawiały się w ubiegłych latach. Zostały one podane poniżej. Matura pisemna podstawowa, język polski, 2015: Zinterpretuj podany utwór (Ta jedna sztuka, Elizabeth Bishop). Podstaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Matura pisemna podstawowa, język polski, 2016: Zinterpretuj podany utwór (Dałem słowo, Zbigniew Herbert). Podstaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Matura pisemna podstawowa, język polski, 2017: Zinterpretuj podany utwór (Słyszę czas, Kazimierz Wierzyński). Podstaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Matura pisemna podstawowa, język polski, 2018: Zinterpretuj podany utwór (Bądźmy dla siebie bliscy bo nas rozdzielają, Ernest Bryll). Podstaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Matura pisemna podstawowa, język polski 2019: Zinterpretuj podany utwór (Samotność, Anna Świrszczyńska). Podstaw tezę interpretacyjną i ją uzasadnij. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 250 słów. Małgorzata Woźna Małgorzata Woźna – magister filologii polskiej oraz kultury i praktyki tekstu, korepetytorka, korektorka i copywriterka, autorka bloga Prosty Polski, na którym od 2016 roku publikuje artykuły dotyczące języka polskiego. Pomaga uczniom szkół podstawowych i ponadpodstawowych uporać się z trudnymi zagadnieniami literackimi i językowymi. Daje wskazówki Polakom na temat poprawności problematycznych form.

bLMPR.

7dz4ojp4qd.pages.dev/338

7dz4ojp4qd.pages.dev/386

7dz4ojp4qd.pages.dev/61

7dz4ojp4qd.pages.dev/133

7dz4ojp4qd.pages.dev/45

7dz4ojp4qd.pages.dev/248

7dz4ojp4qd.pages.dev/181

7dz4ojp4qd.pages.dev/172

7dz4ojp4qd.pages.dev/339

zinterpretuj podany utwór postaw tezę interpretacyjną i uzasadnij ją